Μια βόλτα στην τεχνητή λίμνη του Μόρνου. (Mornos Artificial Lake.)

Η τεχνητή λίμνη του Μόρνου (500μ. υψόμετρο) βρίσκεται  στο νομό Φωκίδος, βορειοανατολικά της Ναυπάκτου και κατασκευάστηκε  το 1979 για την ύδρευση της Αθήνας και την άρδευση αγροτικών καλλιεργειών της Φωκίδας και Αιτωλοακαρνανίας.
Στην περιοχή που κάλυψε η λίμνη υπήρχε το χωριό Κάλλιον (γνωστό στους ντόπιους με το όνομα Βελούχοβο) το οποίο μεταφέρθηκε κοντά στις όχθες της λίμνης.


Πέρασα από εκεί  σε ένα ταξίδι μου στην ευρύτερη περιοχή και είχα την ευκαιρία να τραβήξω μερικές φωτογραφίες.
 Οι αντανακλάσεις των βουνών πάνω στο νερό δημιουργούν πανέμορφες εικόνες και η μορφή της λίμνης διαφέρει από στροφή σε στροφή.
Βλέποντας περιοχές σαν αυτή δυναμώνει η αγάπη μου για τον ελλαδικό χώρο και μου ανοίγει η όρεξη για πιο πολλά ταξίδια.
 Ο μήνας ήταν Αύγουστος και ο καιρός καλός.Είχα σκοπό να αφιερώσω αρκετή ώρα και έκανα πρώτα μια αναγνωριστική βόλτα γύρω από την λίμνη κάτι που τελικά ήταν ότι πρόλαβα να κάνω μιας και ο καιρός είχε άλλη γνώμη.Λίγα 'ακίνδυνα' σύννεφα στην αρχή και λίγα λεπτά μετά σκοτείνιασε ο ουρανός και η καταιγίδα ξέσπασε απότομα.
Μουσκεμένος περίμενα κάτω από ένα δέντρο αλλά τα σύννεφα δεν φεύγανε και έτσι αποφάσισα να συνεχίσω το ταξίδι μου...


Ορίστε λοιπόν το φωτογραφικό υλικό από αυτήν την βόλτα που με χαρά μοιράζομαι μαζί σας.

  Λήψη από το φράγμα.

 Λήψη από το φράγμα. 


 

  

 

  

  




  

   

 

    

  

 

 

  

 

  

  
 

    

    

  

 

  

 

  

  

Την επόμενη φορά σίγουρα θα αφιερώσω παραπάνω χρόνο και θα επισκεφτώ το μέρος προετοιμασμένος για όλα....σίγουρα έχει πολλές εικόνες να μου δώσει ακόμα.
Όταν είναι άνυδρο το μέρος λένε ότι βγαίνουν στην επιφάνεια τα σπίτια από το χωριό Κάλλιον...και ακούγετε σίγουρα πολύ ενδιαφέρων...

Εύχομαι αυτή η βόλτα να σας άρεσε και  να σας έδωσε μια έμπνευση για ένα ταξίδι οπουδήποτε....
Να κάνουμε την Ζωή μας πιο όμορφη.

Εργοστάσιο "Οινοπνεύματος" Βόλος.

Από την ώρα που πέρασα την΄πύλη΄ μια αίσθηση μοναξιάς με κατέκλυσε.
Σκουπίδια ,πέτρες και ένα φθαρμένο από τον χρόνο συγκρότημα κτηρίων είναι ότι βλέπω.
Τα γκράφιτι στους διαλυμένους τοίχους και τα αγριολούλουδα δίνουν μια νότα ζωής στον νεκρό αυτό κόσμο.
Κάποια κτίρια είναι πιο πρόσφατα από άλλα.Πόσες φορές άραγε να έχει αλλάξει πρόσωπα αυτό το μέρος μέσα στα χρόνια ?
Περπάτησα γύρω από το εργοστάσιο για να έχω μία γενική άποψη.

Αφού περπάτησα γύρω από το κτίριο μετά κινήθηκα προς το εσωτερικό του.

  Το φως λίγο.Ένα παλιό γραφείο και ντοσιέ καμμένα.Στο πάτωμα κουπίδια, σύριγγες και  οι τοίχοι γκρεμισμένοι.
Με προσοχή μπήκα μέσα να τραβήξω μερικές φωτογραφίες.




 Συνέχισα λοιπόν στο επόμενο δωμάτιο.
Ένα περιστέρι πετάχτηκε  και να πω την αλήθεια με τρόμαξε...μετά ξανά ησυχία.
Ακούω μία βαριά ανθρώπινη ανάσα και πλησιάζω αργά να δω τι συμβαίνει.
Στο βάθος του δωματίου ένας άστεγος έχει βρει τρόπο να δραπετεύσει από τον κόσμο μας παραδομένος στον Μορφέα.Εδώ αποφεύγει τα βλέμματα και βρίσκει ηρεμία.Ένιωσα ντροπή και σιγά-σιγά απομακρύνθηκα για να συνεχίσω την εξερεύνηση μου.

 

Σε ένα άλλο δωμάτιο η στέγη έχει καταρρεύσει και ο ήλιος φανέρωνε όσα οι άνθρωποι δεν θέλουν να βλέπουν...η θλίψη και η εγκατάλειψη κυριαρχούν και πάλι.Πόρτες που οδηγούν σε άλλα δωμάτια σε καλούν να περάσεις πιο βαθιά σε αυτόν τον διαλυμένο λαβύρινθο.

  Ένα άλλο κτίριο του εργοστασίου δείχνει βομβαρδισμένο.Η στέγη έχει διαλυθεί και ο αέρας κουνάει μπρος - πίσω τα σίδερα που κρέμονται.Με ένα θλιμμένο τρίξιμο τα ακούς να σου εξιστορούν με παράπονο τι έχει συμβεί όλα αυτά τα χρόνια...αλλά και να σε προειδοποιούν ότι οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να γκρεμιστούν.

  Ξαναβγήκα στο προαύλιο και έριξα μια ματιά.
Η πόλη απλώνεται γύρω από το εργοστάσιο και σαν να έχει γυρίσει την πλάτη της σε αυτόν τον τόπο, ακόμα και εγώ αισθανόμουν αόρατος.
 Πέρασα την πόρτα και βρέθηκα ξανά στον δρόμο.Κάποιοι περαστικοί με κοίταξαν περίεργα.
Στάθηκα για λίγο και ένιωσα την διαφορά ανάμεσα στην πόλη και το εργοστάσιο.Η πόρτα πίσω μου ήταν μία 'Πύλη'.
Τέτοιες στιγμές γελάω με αυτούς που δεν πιστεύουν στις 'πύλες' προς άλλους κόσμους....μόλις πέρασα μία.


                            ______________________________________________



Τοποθεσία : Βόλος. Συνοικία Αγίων Αναργύρων.
Το παλιό εργοστάσιο 'οινοπνεύματος' ιδρύθηκε το 1919 και καλύπτει μία έκταση 33 στρεμμάτων.
Το 1994 δεσμεύτηκε από τον Δήμο Βόλου και κάπου το 1997 έκλεισε και εγκαταλείφθηκε και δεν έχει αξιοποιηθεί μέχρι σήμερα (καθόλου περίεργο για ένα κράτος που η αξιοποίηση είναι άγνωστη λέξη).
 24 Αυγούστου 2010 ότι είχε μείνει ανέπαφο καταστράφηκε από φωτιά.
Οι κάτοικοι της περιοχής θέλουν να γίνει σχολείο,αθλητικός χώρος η πάρκο αλλά.......αλλά.
Τα παιδιά όμως επειδή δεν μπορούν να περιμένουν έχουν ήδη στήσει αυτοσχέδιες ράμπες και διασκεδάζουν με τα ποδήλατά τους.
Εύχομαι κάποια μέρα να έχουν αυτό που επιθυμούν....και ας καταστραφεί μία "Πύλη" σε μία άλλη πραγματικότητα.



Φωτογραφίες από μια άλλη εποχή στα link από κάτω...( έχουν ενδιαφέρων )

http://81.186.130.244/photos_3175

http://81.186.130.244/photos_3162

http://81.186.130.244/photos_3133

http://81.186.130.244/photos_54



Μέχρι την επόμενη ανάρτηση να είστε όλοι καλά και με υγεία.